شعر

در دیار خسته ما عاشقی تنها نبود

                               یا که از طوفان عشق لحظه ای آرام نبود

در سکوتم این خیال را کرده بودم

                                          مثل تو هیچکس در این دنیا نبود

چشم هارا شست و از دریا گذشت

                                          شست و از امواج بی آرام گذشت

در خیال آرزو هایم در این غوغای عشق

                                          مثل تو هیچکس در این دنیا نبود

جور دیگر دید و از غم ها گذشت

                                          از غم تاریکی دنیای بی فردا گذشت

سجده بر خاک تو نهادم همه عمر

                         دیدم در این غوغای عشق همدمی با من نبود

از خواب خیال آرزو باید گذشت

                                       زین پرده بی حل و معمّا باید گذشت

در نیاز من خسته این همه خواهش نبود

                                    این همه ناز و نیاز باطل نبود

 عشقی دوباره امّا

                      بایک جواب دشوار

چون بر زبان آید

                     با یک دنیا معمّا

حسی دوباره امّا

             حسی خیال انگیز

دیدار دوست امّا

                    با خواهش تمنّا

رحمی به حال خود کن

                   ای ناسپاس تنها

تنها رفیق تنها

                  با یک دنیا غریبه

سراپای وجودم به نیاز و نیایش و خواستن توست

جلوه های زیبای شاهکار طبیعت را می توان

با چشم های تو نگریست

وبا تو بودن دلهای مجروح و خسته مان

آرامش می یابد

برای دیدار تو

لحظه ها و زمان مفهومی ندارد

آری...

وجود تو یعنی تجدد حیات

می توان شمیم زندگی را به بهانه با تو بودن

احساس کرد

آری...

با وجود تو گل های زیبای بوستان چشم هربیننده ای را به حیرت وامیدارد

آری ...

چرخه ی آفرینش با بودن تو و به بهانه تو به خود می بالد

 اسطوره عدل وعدالت

مونس شبهای خلوت

بغض مانده در گلو

درد دل با چاه چه گفتی یا علی

وعده دیدار یتیمان،چشم انتظار ضعیفان

خلوت شبهای کوفه یا علی

در نبرد دشمنان چون بی رقیبی

در مناجات خدا دنیا بریدی یا علی

نور حقّی،نور عشقی،زاده ی مولود کعبه یاعلی

در شب معراج احمد

سیمای تو باعشق سرشتند یا علی

چون ولی چون وصّی،نایب پیغمبری یا علی

با وداع فاطمه دخت نبی

با چشم گریان با او چه گفتی یا علی

من که حیرانم،ز حلمت،آن شکیبایی صبرت یا علی

سر به سجاده نهاده وعده دیدار حقّ

شد همه محراب خونین

با خدایت عهد بستی

فزت برب الکعبه گفتی یا علی

افتخار ما همین بس

فردای محشر نام تو باشد شفاعت،یا علی

این نبود رسم وفا ای با وفا

                                       من به خود آموختم درس وفا

عهد و پیمان بسته ای با کیش ما

                                       لایق عشق و وفا آیین ما

در دلم غوغایست در وصل یار

                                        نعره ی مستانه ایست در شوق یار

رهروان حق طریق عاشقیست

                                    پیر مرشد، عاشق دیوانگیست

ناله های عشق در ذکر دوست

                                می زند هر دم صدای کوی دوست

در حریمت ما سفر ها کرده ایم

                           در حریمت ما خطر ها کرده ایم 

 آری...

             من خیالم را به تو می سپارم

به تو که نگاهم را می دانی

            و فاصله نبودن را می شناسی

آری...

            فاصله من و تو

                                       فاصله تنهایست